Van jarigejop tot jungle chick

19 januari: Mijn eerste echte dagje in Paramaribo. Ik werd smorgens mee op reep genomen door leonie. Sorry ik bedoel op pad. Blijkbaar kennen ze dat woord niet. Ze liet me de belangrijkste punten zien. Bij de cola fles rechts af om naar de waterkant te gaan langs de telle sur en dan naar rechts om richting de kerk te gaan. bij de kerk weer naar links en dan recht door om zo bij het onafhankelijke plein te komen. En zo liep ik achter haar aan. Van links naar rechts zich zagend langs de auto’s af die op de stoep stonden. Uit eindelijk kwam ik bij blue frog die is mijn organisatie die mijn zaken rond mijn vrijwilligers werk regelt. Je kunt hier ook allerlei tripjes boeken. Hier zat Margo druk pratend achter haar bureautje. Ik kreeg een mapje met gegevens en mocht morgen terug komen om naar mijn project te gaan. daarna ben ik met leonie en Stijn gaan eten. Stijn is een Belg die met niks een maand de jungle in gaat. En die al bijna 3 weken een basketbal veld probeert te schilderen. Maar de regen wint van hem. We aten een broodje met mega veel peper. Blijkbaar moet je dat hier zeggen anders brand heel je mond en de volgende dag je …. Maar goed naar dat ik bijna mijn mond branden en net deed of het me niks deed zijn we weer terug gelopen. Ondertussen liep ik nog steeds als een halve achter hen aan. In de middag ben ik alleen de stad gaan verkennen. Nouja stad mijn straat. De domineestraat het shoping walhala van Paramaribo. Ik had onder tussen wel zin in een lekker bakje koffie. Ik heb hier zeker 1,5 op zitten wachten. Welkom in Suriname. In de avond ben ik net Lotte gaan eten. Bij Zus&Zo lekker bakabanas dat is gebakken banaan met pinda saus klinkt smerig maar is goddelijk. Onder tussen vielen mijn ogen dicht en ging ik moe maar voldaan naar bed.

20 januarie: rond half 10 ging ik op weg naar bleu frog. Leonie heeft me even gewezen met behulp van haar pictoos(de cola fles enz). hier had ik een gesprek met margo. Na een uurtje zijn we naar de Annie crèche gegaan. De Annie crèche ligt ver uit het centrum ongeveer half uurtje met de taxi. Het is een opvang voor kinderen met een beperking tussen de 2 tot 8 jaar. Ik kreeg een rond leiding en werd voor gesteld aan mijn klasje. Hier zaten kinderen met een ontwikkeling achterstand van ongeveer 3 jaar. Na een uurtje ben ik weer gegaan. In de avond lekker rottie gegeten. Bijna net zo lekker als bij jorien J. Rond een uurtje of 8 kreeg ik zingende berichtjes binnen want in Nederland was ik al jarig. Ik was zelf zo moe dat ik niet meer kon wachten tot het in Su 12uur was.

21januarie: hieperdepiep hoeraaaa!! Jarig met 35grade heel gek! Heel eerlijk heb ik me niet echt jarig gevoeld omdat er sneeuw hoort te liggen. Maar toen ik wakker werd hingen de slingers al in het huis rond Super lief. Ik moest om kwart over 6 de taxi hebben. rond 7u was ik op me werk. De kinderen kwamen rond half 8 binnen stromen. Kinderen mochten vrij spelen. Er werd me uit gelegd hoe hun werkwezen was. In de middag zijn we gaan zwemen met de kinderen. Ik was de enige van de begeleidster met een zwem diploma dus kreeg redelijk de verantwoordelijkheid om iedereen een beetje in de gate te houden. Er zat een klein mannetje op de kant met autisme die nogal bang was voor het water. Ik heb hem langzaam kennis laten maken met het water. In het begin huilde hij. Maar door dat ik hem zelf langzaam liet voelen dat het niet eng was durfde hij langzaam het water toe te laten. Toen ik even naar een ander kindje ging pakte de begeleidster het mannetje vast en sleurde hem het water in. Ik dacht echt WAAROM! Hij is doods bang! Kind in paniek super zielig. Toen ik weer naar hem toe kwam kon ik er natuurlijk helemaal niets meer mee. Erg frustirend. Toen ik vroeg waarom ze hem niet langzaam lieten wennen kreeg ik het antwoord: hij houd gewoon niet van baden (douche baderen). Mijn zorg hart deed even zeer maar dacht laten gaan. Ze kijken op een anderen manier naar de begeleiding van der kinderen. Na het zwemen was het al weer tijd om te eten. Na het eten werden de kinderen opgehaald om weer naar huis te gaan. Ik kon met de kok mee met de bus want de taxi was erg duur. Je werd in de bus gepropt. Uit de bankjes kon je ook nog anderen bankjes klappen. Ik weet niet hoe die bus reed maar de angst schoot door me lijf moet ik dit echt iedere dag gaan doen! Mij niet gezien! Toen ik thuis was nog even met het thuis front geskypte. Heerlijk die moderne technolofie. In de avond met ik met me huisgenootjes gaan eten. En kreeg ik een super lief kaartje met een klein cadeautje. In de tent waar we zaten liet ik vallen dat ik jarig was en kreeg toen een drankje van het huis. Onder tussen heb ik besproken wat ik het besten kon doen met me project. Het is en blijft vrijwilligerswerk en om nou geld bij te leggen om bij je project te komen was ik ook niet echt van plan. Ik heb gesloten om de volgende dag het gesprek aan te gaan en te kijken wat ze me te bieden hebben voor ander werk.

22januarie: Om kwart over 6 werd ik op gehaald door de kok. Ze wees me hoe ik moest lopen. In mijn achterhoofd wist ik al lang dat dit de eerste en de laaste keer was dat ik dit zou lopen. Ik werd in het busje gepropt. Ik mocht met mijn smalle billetjes tussen die bigmamas zitten. Met de kousenband in me neus en een vogel naast me ging het ritje tegemoet. Bijna wageziek kwam ik na 3 kwartier het busje uit. Op naar me werk dag. Al vrij snel ben ik naar de baas gegaan. Ze begreep het wel. Ik heb me dag afgemaakt en ben naar huis gegaan.

In de avond gingen we stappen bij havana. De club waar je zeker moet zijn geweest. Zo als men weet val ik niet op donkeren mannen. Er werd tegen mij gezegd dat ik naar vanavond om zou zijn. Dus ik was erg benieuwt. Ik kwam de zaal binnen en er werd salsa gedraaid. Mijn Hollandse heupen werden al weer angstig. Als dit de hele avond word dan ga ik met een heup uit de kom naar huis. Maar om 2u werd er “normalen” muziek gedraaid. Alles heeft nog een raginton melodietje. Ik keek de zaal rond en zag allemaal blanke meisje helemaal van de wereld los gaan. de alcohol was er in overvloed. De donkeren mannen stonden aan de zijkant en je zag wat blanken mannen half epileties dansen rond de hoog blonden meisje. Ik geef je even een voorstelling hoe het er aan toe ging. Een hoop hertjes in het amazone gebied met allemaal leeuwen en tijgers op de loer. Soms werd er eentje gepakt maar die werd vervolgens gedeeld met de rest van de groep. Carnaval en hockeyfeesten is er niks bij. Als je al lelijke holander wanhopig op zoek bent. STOP met tinder maar ga naar Suriname hier kom je zeker aan een vrouw. De blanken mannen vielen voor mij dus af omdat ze gemiddeld 19 jaar zijn en nog de baard in de keel moeten krijgen. En de negers tja nee ik ben nog niet overtuigt. Dus broer ik kom nog steeds gewoon naar huis J. Na een avond dansen en me ogen uit gekeken te hebben ging ik moe maar voldaan naar huis. Ik had toch wel echt hard gelachen. Een dag 24 en nu al een oude doos haha.

23januarie: na 5 dagen moet je je melden bij de vreemdelingen politie om je verblijf langer dan 30 dagen vast te leggen. Je moest je pasport + ticket in leveren en even wachten tot je een krabbel kreeg met de goedkeuring om te mogen blijven. Daarna ging ik naar mijn nieuwe project. Basisschool kinderen sport en spel bij brengen. In de brandende zon gingen de kids enthousiast aan de slag. Na een potje trefbal werd ik dood geknuffeld en vroegen ze of ik volgende week weer kwam spelen. Heel tof. Zelf was ik ook bek af van het mee rennen. Mensen die me kennen van sportmax ik was net zo fanatiek. In de avond ben ik met de party bus door Paramaribo gereden. Echt gelachen veel leuke mensen ontmoet. Ik ben op tijd weer terug gegaan want ik moest me gaan klaar maken voor de jungle tocht die ik de volgende dag had.

Weekeind: rond 10u werden we opgehaald door het busje. Na een rit van 3 uur kwamen we in de jungle aan. De zoete lucht van gezonden zuurstof kwam je tegemoet. We kwamen aan op onze verblijfsplaats. Stone eiland. Een prachtig uitzicht. In het water stonden halve bomen die door dat ze ooit een sluis hebben geprobeerd aan te leggen waren verdronken en dus dood waren. We hebben gezwomen tussen de bomen. Heel wat angsten overwonnen aangezien er werd gezegd dat er piranha zouden zwemen in het water. We zouden nog een boot tochtje doen maar door dat het veel regende is deze helaas niet door gegaan. Dus we zijn daar voor in de plaats gaan vissen. En ja hoor deze dame heeft er eentje gevangen. Na wat gillen heb ik hem zelfs vast gepakt. Ondertussen had de rest ook al flink wat vis gevangen waaronder een aantal piraha’s. in de avond hebben we deze gegeten. Toen het donker was zijn we de jungle in gegaan. Als de dood dat ik was! Nu kon ik al die vieze beesten niet zien! En me angst is uit gekomen oog in oog met een spin! Brrr als ik er aan denk. Maar de sterren hemel was prachtig. Net zo mooi als bij tante Karla in het bad J. Ik kon wel uren naar de lucht kijken zo ontzettend mooi. Van af de tijd dat ik in de jungle was was ik helemaal rustig. Je word zo blij van de natuur ondanks al die vieze spinnen. Na een flinke wandeling gingen we slapen. Maar onze buren hadden besloten om een dikke party te gaan houden. Helaas mochten we niet mee doen. Want er werd een film op genomen. ik ben er nog niet achter wat voor film maar het ging over een pojer. Ze vroegen of we mee wilde doen. Maar ik heb deze kans om echt door te breken toch echt afgeslagen.

De volgende dag zijn we naar de Irene watervallen gelopen. Een flinke tocht met een prachtige natuur. Als tarzan aan een liaan gehangen en met een kapmes de wildernis weg geslagen. Was helemaal in me hum. Langzaam gingen al me angsten ook weg. Nog even en ik wordt een jungle girl. Naar dat we een flink stuk hebben gelopen kwamen we bij de waterval. Een heerlijke verkoeling. Even een turkije foto shotje gehad. En toen weer de tocht terug. Tussen een tropische regen bui door beklomen we de natuur. Eenmaal bij de auto was mijn batterijtje leeg en ging ik op tijd me nestje in. Dan zit me eerste weekje er al weer op. Als het allemaal zo blijft overleef ik die 8 weken met gemak.